Een marathon met Primair progressieve MS
Vijf jaar geleden kreeg Jasper Stokman op 48 jarige leeftijd de diagnose PPMS. Hij dreigde langzaam van een fanatieke hardloper te veranderen in een bankzitter met steeds stijvere en pijnlijkere benen. Maar hardlopen deed hem altijd goed, dus waarom ook niet met PPMS? Hij besloot de marathon van Leiden te rennen en tegelijkertijd geld op te halen voor het Nationaal MS Fonds. En met succes.
“Ik ben eigenlijk altijd een fanatiek hardloper geweest, ook bij een atletiekvereniging in Leiden,” vertelt Jasper ons. “Na mijn diagnose ben ik bijna volledig gestopt met rennen, ook op advies van de fysiotherapeut. Er zijn namelijk andere bewegingsvormen die minder belastend zijn. Ik merkte echter dat ik het hardlopen ontzettend miste en ik wilde kijken of ik het nog kon en waar de grens lag. Zo begon ik weer met opbouwen en het afleggen van korte afstanden. Deze bouwde ik vervolgens steeds verder uit.”
Samen hardlopen met mijn zoon
“Ik heb mijn zoon (18 jaar) wel een beetje geïnfecteerd met het hardloopvirus,” lacht Jasper. We zijn samen gaan hardlopen waarbij we af en toe ook een wedstrijd liepen. Mijn zoon besloot vervolgens de marathon in Leiden te gaan lopen. Mijn idee was om de eerste 20 km mee te lopen maar merkte tijdens het trainen dat het best goed ging en dus besloot ik de uitdaging aan te gaan.”
De laatste acht kilometer was overleven
De lange trainingen leidde tot een overbelasting blessure in de onderrug waardoor Jasper met onzekerheid aan de Marathon begon. Ook het tropische weer dat er voor zou zorgen dat veel medelopers uit moesten stappen, hielpen daar niet bij. Vanwege zijn MS is Jasper bovendien extra gevoelig voor warmte en de zon. Met name in zijn gezicht voelt het alsof hij ernstig verbrandt. Met een petje probeert hij de zon uit zijn gezicht te houden. Toch kijkt Jasper terug op een geslaagde dag. “Ik wilde vooral lekker lopen en niet teveel op een tijd zitten. Nu is dat lekker lopen niet helemaal gelukt maar ik ben heel blij dat ik de marathon heb uitgelopen. Na 7 kilometer had ik namelijk al last van slaapvoeten en tintelingen in mijn benen. Bovendien is mijn linkerbeen iets meer aangetast door de MS en voelt het altijd iets moeilijker aan. Dat compenseer ik dan weer met rechts waardoor ik aan het einde kramp kreeg in mijn rechter hamstring. De laatste acht kilometer was dan ook overleven. Extra speciaal was het dan ook dat ik kort voor de finish mijn zoon zag lopen en we de laatste kilometers elkaar er doorheen konden slepen.”
“Terugkijkend op de trainingen en de marathon ben ik trots dat ik gedaan heb wat mijn hart mij ingaf. Met de onzekerheid over hoe MS zich bij mij de komende jaren gaat ontwikkelen heb ik mezelf voorgenomen om zo veel mogelijk mijn hart te blijven volgen en uitdagingen aan te gaan. Ook wanneer het onzeker is of het gaat lukken en het daardoor tot frustraties kan leiden.”
Ruim €2.250 voor het goede doel
“Ik ben wel echt uit mijn comfortzone gegaan door een sponsoractie te koppelen aan het hardlopen. Toen ik veel positieve reacties kreeg, deed mij dat dan ook heel goed. Rennen houdt mij in het dagelijks leven op de been en als ik daarmee ook andere mensen met MS kan helpen, dan doe ik dat heel graag. Om geld op te halen heb ik familie en vrienden per email benaderd en via een Linked-In bericht verteld over wat hardlopen voor mij betekent. Ook met betrekking tot werk en dat ik door veel te bewegen beter ga functioneren. Dit bericht werd meerdere keren gedeeld.
Op de vraag of hij nog eens zo’n uitdaging aangaat begint Jasper wederom te lachen. “Als ik hem niet zou voltooien wel maar nu het is gelukt moet ik nog maar even nadenken. Hardlopen blijf ik sowieso doen.”
Wil jij de actie van Jasper steunen? Neem dan een kijkje op zijn actiepagina. Liever zelf in actie komen voor het Nationaal MS Fonds? Start je eigen actie op sterktegenms.nl.
