Later ontstaan meer klachten, maar door medicatie lukt het hem aardig zijn leven voort te zetten. Hij is vrijwel klachtenvrij, werkt fulltime, en geniet samen met zijn vriendin van de kleine dingen.

Eric liep al even rond met klachten. Hij had tintelingen in zijn voeten en was sinds langere tijd extreem moe. Twee jaar geleden viel het hem pas echt op. “Als ik ’s ochtends opstond was ik al uitgeteld. Kwam ik thuis van werk dan dook ik gelijk mijn bed in.”

Op tweede Paasdag 2020 werd Eric wakker met een vreemd gevoel. “Ik voelde me net dronken, was misselijk. Ik had ook geen controle meer over mijn ogen, ze bewogen rap op en neer. Ik maakte mijn vriendin wakker om te vragen of zij dit zag. Zij schrok ervan. Via de huisartsenpost kwamen we de dag erna bij mijn eigen huisarts. Toen zij over mijn klachten hoorde, stuurde ze me meteen door naar de neuroloog. Een week na de MRI kreeg ik de diagnose MS.”

Hoe nu verder?

Eric zou net beginnen aan zijn examens, hij voelde zich gesteund door zijn leraren. “Het was een tegenslag waar ik niets aan kon doen. Ik volgde een werk-leeropleiding, waar ik in de praktijk goed presteerde. De examens waren in de ogen van de docenten puur een theoretische afhandeling. Ik mocht de opdrachten daarom in mijn eigen tempo uitvoeren. Op het werk kreeg ik van mijn collega’s en werkgever veel ruimte en steun. Dit heeft me geholpen zonder vertraging af te studeren.”

Na de eerste schrik schakelde Eric de hulp in van een psycholoog. “Mijn linkerarm en –been waren uitgevallen, waardoor ik slecht liep en ik in de ziektewet belandde. Ik vroeg me af: hoe nu verder? Ben ik de rest van mijn leven patiënt? Hoe ziet de toekomst eruit? Kunnen we wel aan kinderen denken? Ik kon niet eens een kopje vasthouden, laat staan een kind. Tegelijkertijd wilde ik niet zielig gevonden worden.”

Die onzekerheid bleef de kop opsteken. “Een levensverzekering afsluiten, omdat we een huis wilden kopen, werd een hele toer. Toen we na veel regelwerk toch konden kopen, vroeg ik me af: gaat ons dit financieel lukken? Wat als ik zieker word en we teruggaan in inkomsten? Het waren geen onrealistische vragen: in de maanden na de diagnose verslechterde mijn gezondheid: mijn gezicht ging hangen, ik kon door schouderklachten niet meer tillen en ik sliep heel veel. Zoals veel mannen met MS heb ook ik last van urineverlies, daarnaast kampte ik destijds met problemen op seksueel vlak. Ik heb een liefdevolle vriendin die me elke dag weer enorm helpt. Maar het is moeilijk uitleggen hoe deze klachten je in je mannelijkheid aantasten. Mijn neuroloog was gezien mijn leeftijd voorstander van een agressieve behandeling. Ik kreeg drie dagen Prednison en na enkele maanden ben ik met Tysabri, een behandeling die ontstekingen afremt in de hersenen, gestart. Sindsdien ben ik weer op volle kracht.”

Leven in het moment

Elke vier weken gaat Eric naar het ziekenhuis voor het Tysabri-infuus. Op deze dagen is hij erg moe. Ook ligt hij na het werk vaak even te rusten. Afgezien van vermoeidheid is er weinig waarover Eric kan klagen. “Ik ben enorm dankbaar voor het snelle handelen van de huisarts en neuroloog. Dat mijn lichaam dusdanig goed samenwerkt met de medicatie is een kwestie van geluk. Het is eigenlijk bizar, soms vergeet ik even dat ik MS heb.”

“Door MS leef ik meer in het moment”, zegt Eric. “Het is een cliché, maar ik kan echt gelukkig worden van kleine dingen. Ik vind het extra fijn om te wandelen, juist omdat ik moeilijk heb kunnen lopen. Ik geniet van mijn familie, vrienden en mijn vriendin. Jaarlijks vieren we op 24 april mijn MS-jubileum, zodat we weer even stilstaan bij hoe goed het nu gaat.”