‘Ik wil niet dat ze zich opbrandt’

‘We hebben inmiddels onze weg gevonden, maar dat heeft wel een aantal jaar geduurd’, vertelt Thijs Meliefste (35). Zijn vrouw Anuschka heeft sinds zeven jaar MS 

Thijs en Anouk Meliefste MS ervaringsverhaal Anne Reitsma Fotografie

Samen met zijn vrouw Anuschka runt Thijs restaurant Meliefste in Wolphaartsdijk, aan het Veerse Meer in Zeeland. Het restaurant heeft een Michelinster en behoort tot de top van Nederland. Anuschka heeft sinds zeven jaar MS.  

‘We hadden het restaurant net geopend, ik denk bijna een jaar. Anuschka zag erg wazig. Via de opticien en de huisarts ging ze voor tests naar het ziekenhuis. Toen we de uitslag zouden krijgen had ze er eigenlijk helemaal geen last meer van. Sterker nog, ze is alleen naar het ziekenhuis gegaan want we gingen ervan uit dat er niets aan de hand was. Ik was thuis, met onze dochter, toen belde ze met de mededeling: geen goed nieuws. Dat was op dat moment wel heel erg schrikken natuurlijk. Zeker de onwetendheid, omdat je op dat moment helemaal niet weet wat de ziekte is.’

Vechtlust

Thijs leest alles wat los en vast zit over MS, en Anuschka gaat een traject in om de medicatie te krijgen die het beste bij haar past. Ondertussen werken ze samen in het restaurant. Daar heeft de MS wel een impact op. Kort na de diagnose krijgt Anuschka een schub. Hierdoor verlamt haar gezicht, bijna volledig, aan een kant. Dat is extra vervelend omdat ze in het restaurant staat.

‘Ze is een harde tante. Ze heeft wel altijd veel vechtlust gehad, maar het heeft veel impact gehad op alles. In het begin ging ze eigenlijk altijd maar door. Het is een harde vrouw, vooral voor zichzelf. Maar werken in een toprestaurant is topsport, zelfs als je wel volledig gezond bent.’ Inmiddels heeft Anuschka een andere rol in de zaak. ‘Ik denk een jaar, anderhalf geleden hebben we besloten dat Anuschka voortaan achter de schermen werkt, en niet langer in het restaurant.  

Nu is ze verantwoordelijk voor al mijn externe contacten. Ze is mijn personal assistant en doet administratieve taken.’ 

‘Ik sta versteld van wat medicatie voor verschil kan maken, en die ontwikkeling staat niet stil. Je leeft een beetje van periode tot periode, met MS. Je weet niet hoe het over vijf jaar is.’

Thijs Meliefste

Tihijs Meliefste MS ervaringsverhaal - Anne Reitsma Fotografie

Die beslissing had voor Thijs twee kanten. Op de eerste plaats is het ingegeven als zorg voor zijn partner. Hij ziet dat Anuschka last van vermoeidheid heeft, dat sommige taken haar veel energie kosten. En hij wil niet dat ze zich op die manier opbrandt.

‘Daar kan ik ook hard in zijn. Maar dat moest ook, anders hoorde ze me echt niet. Ze kan heel hard zijn voor zichzelf. Ik zei, ik heb liever dat je privé nog leuke dingen kunt doen, dat je op andere manieren nuttig kunt zijn en een goed leven hebt. Nu zo hard werken is korte termijn denken. Je moet het zelf weten, het is jouw lichaam, maar als je over vijf jaar of tien jaar niets meer kan, daar heb je daar jezelf en ons allemaal mee.’ Een ander takenpakket voor Anuschka was ook ingegeven door Thijs’ rol als ondernemer.

Focus op wat wel kan

‘We hebben hier een restaurant te runnen dat tot de top van Nederland hoort. En als het niet gaat om mee te draaien in het restaurant, als je bij wijze van spreken geen dienblad meer kunt dragen, dan moeten we op zoek gaan naar andere taken. Daar moeten we gewoon eerlijk in zijn.’

‘We kunnen gelukkig goed met elkaar praten. We kijken samen naar wat gaat, wat wél kan. En ik neem Anuschka ook serieus, ik wil niet te omzichtig met haar omgaan, haar zielig vinden. Dat zou ik ook aan werkgevers die werken met mensen met MS willen meegeven: overleg samen over mogelijkheden en eventuele aanpassingen in werkpakket of uren. Focus op wat wel kan. En ga het niet voor de ander invullen, vertrouw erop dat je het wel hoort als het niet gaat.

’Hoewel het nu steeds beter lukt om naar de mogelijkheden te kijken, zijn de gevolgen van MS, zeker in het begin confronterend.

‘Het is wel je partner. Ik zou het liefst haar pijn en frustratie overnemen. Anuschka was altijd superenergiek, niet stuk te krijgen. Dat is nu anders, het heeft haar veranderd en daar heeft ze het echt moeilijk mee gehad. Ook voor onze dochter was het wennen, dat mama haar minder makkelijk op kon tillen en af en toe moest slapen. Dat is niet leuk. Maar we moeten het er wel mee doen. Uiteindelijk weten we niet beter nu. En we hebben nu ook elke dag een leuke dag, maar we doen andere dingen. Ik heb grote bewondering voor haar en hoe ze er nu in staat.’

Als Thijs naar de toekomst kijkt is hij positief. ‘Ik sta versteld van wat medicatie voor verschil kan maken, en die ontwikkeling staat niet stil. Je leeft een beetje van periode tot periode, met MS. Je weet niet hoe het over vijf jaar is. Op dit moment hebben we het zo geregeld dat Anuschka niet meer fysiek bezig hoeft te zijn, dat scheelt veel. Ik hoop dat we het zo kunnen blijven doen, focus op wat kan, zodat ze haar krachten kan sparen en zo min mogelijk stress heeft. Die neem ik wel op me.’

Fotografie: Anne Reitsma

Deel ook je verhaal

Wil jij andere mensen met MS inspireren met jouw verhaal?