Madelijne Kool: ‘Ik zoek vooral de zonzijde van de straat’
Van cabaretvoorstellingen tot online minivakanties en ‘papieren selfies’. Het ontbreekt cabaretière Madelijne Kool niet aan creativiteit. Na twintig jaar in de reclamewereld komt Madelijne in 2014 ‘ uit de kast’ als cabaretière. Drie jaar later krijgt zij de diagnose MS. ‘Ik probeer de humor van het ongemak te zien. MS is niet grappig maar relativering kan troost bieden.’
In 2017 ziet haar regisseur dat er iets mis is met Madelijne haar rechterkant. Via de huisarts belandt zij bij de neuroloog. Daar krijgt zij de diagnose MS. ‘Ik kan het loopje van de dokter die het kwam vertellen nog letterlijk voor de geest halen. Mijn eerste reactie was dat ze vast de MRI’s hadden verwisseld. Ik zat vol ongeloof. Dit hoorde zo ontzettend niet bij mij. MS hoort natuurlijk bij niemand. Uit de second opinion kwam toch echt MS.’
Weinig last
Gelukkig heeft Madelijne weinig last van haar ziekte. ‘Mijn rechterkant doet niet altijd lekker mee, mijn evenwicht is een dingetje en als ik moe ben merk ik dat aan mijn mond en linkeroog. Mijn regisseur roept: ‘Je hebt een charmante motoriek’. Ik heb er maar mee te dealen. De tango kan ik niet meer dansen maar hardlopen lukt nog prima.’
Ondefinieerbaar
Wat Madelijne lastig vindt aan MS, is dat veel dingen ineens ondefinieerbaar zijn. ‘Als ik verdrietig ben, vraag ik mij af of het door MS komt of gewoon mijn gemoed is. En wat gaat de toekomst brengen? In het begin denk je dat je elk moment in een karretje moet zitten, maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Ik vergelijk MS-schade altijd met meteorieten die op willekeurige plekken op aarde vallen. Op Amsterdam? Dan is het een ramp. Maar als ze in zee of de woestijn vallen, merk je er weinig van. Uit mijn laatste MRI bleek dat de MS stilstaat, dus er vallen nu geen meteorieten. Tegelijkertijd weet ik: dat is typisch MS. Het staat even stil en gaat daarna weer verder. Het blijft onzeker, in dat gevoel kun je wegzakken maar ik zoek vooral de zonzijde van de straat. Ik ben positief ingesteld.’
MS speelt bijrol
Madelijne is in haar shows beschouwend en zoekend naar de grap in de dagelijkse dingen. Haar MS speelt een bescheiden bijrolletje. Op humoristische wijze vertelt zij erover. ‘Als ik op het podium sta, waarschuw ik het publiek dat ik zomaar in de orkestbak kan storten bijvoorbeeld. Je ziet mensen schrikken, om zich daarna te kunnen ontspannen. Ook het infuuscafé, waar ik soms naartoe moet voor mijn medicatie, werkt enorm op mijn lachspieren. Het is eigenlijk heel droevig. Je ligt daar, ieder met zijn eigen verhaal, om je shot te halen. Ik zie dan wel de humor in van de situatie.’
Lach als medicijn
‘Het is gedoe. Maar als ik op het podium sta en de zaal in kijk denk ik: iedereen heeft wel gedoe en draagt dat als rugzak bij zich. Ik ben de ziekte niet, maar ben wie ik ben met alle bagage, onzekerheid, verdriet en vrolijkheid. MS is slechts een bijverschijnsel. Er is zoveel meer. Ik kan de wereld niet veranderen, maar ik kan mensen wel laten lachen en moed geven, waardoor mijn MS een functie heeft. Ik zie de lach als medicijn: humor kan ons redden. Al is het maar een beetje.’
Fotografie: Billie-Jo Krul ©
Wil jij ook je verhaal delen?
Stuur ons een mail met jouw gegevens. Dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op voor de mogelijkheden.
