‘Omdat je al zoveel bent verloren, voel je elke achteruitgang’

Na de geboorte van haar jongste zoon kan Manon (51) plotseling niet meer lopen. Het blijkt MS te zijn. Ze is dan 31. Na een stabiele periode gaat het opeens snel slechter. Inmiddels zit Manon in een elektrische rolstoel en heeft altijd pijn. Ze doet wat ze kan om haar leven weer op te pakken.

Manon - Tijd voor MAX

Er valt steeds meer weg

Er is geen medicatie die helpt tegen de zenuwpijn in haar onderlijf. Het is er altijd en maakt haar doodmoe. Manon slaapt noodgedwongen op haar buik om haar billen en onderlijf rust te geven na een dag in de rolstoel. Ze heeft weinig gevoel in haar benen en handen en de tintelingen worden erger naarmate de dag vordert. Werken gaat niet meer.

Ze gebruikt een tillift om zelfstandig naar bed of naar de wc te gaan. Vroeger lukte het om dat vanuit de rolstoel te doen, maar door MS nemen steeds meer functies af.  ‘Het gaat steeds slechter. Omdat je al zoveel bent verloren, voel je elke achteruitgang meteen heel erg.’ Het wordt steeds moeilijker voor Manon om zelfstandig te blijven.

Doen wat je kan

Manon heeft voor haar kinderen, inmiddels 21 en 19, kunnen doen wat ze wilde. ‘Het was heel intensief, maar ik was wel altijd thuis voor ze. Toen mijn oudste naar de middelbare ging, ben ik het rustiger aan gaan doen. Toen ging het ook niet meer.’ Manon houdt het vol door haar positieve houding, en probeert nu bij te dragen aan het huishouden waar ze kan. ‘Mijn man en ik zijn oplossingsgericht, het heeft ons sterker gemaakt. Maar het is zwaar voor een partner om te zien dat je worstelt en achteruit gaat.’

MS moet stoppen

Word donateur en geef voor genezing van MS