“Op moeilijke momenten hebben we elkaar er doorheen gesleept”

Alexander, wanneer kreeg je de diagnose MS?

In december 2021. Ik was vanaf september dat jaar slechter gaan lopen. Ik liep te wankelen op mijn benen De diagnose MS was schrikken, balen, maar ook een opluchting. In de jaren daarvoor had ik de ziekte van Hodgkin gehad. Gelukkig bleek dat de klachten niet toe te wijzen waren aan deze ziekte. Het betekent wel dat ik nu elke maand naar het ziekenhuis moet voor mijn medicatie en dat ik bijvoorbeeld niet lang kan staan.

Hoe reageerden je vrienden?

Ik ben gezegend met een mooie, grote vriendengroep (14 hechte jongens). Van hen kreeg ik veel steunbetuigingen, maar ook veel vragen over hoe én wat. Ik heb me altijd heel begrepen gevoeld. Zoals bij de Zwarte Cross 2022. Vooraf stuurde ik een appje dat ik vanwege mijn ziekte af en toe moest gaan zitten. Een hele dag staan houd ik niet vol. Ik heb erbij gezegd dat de rest geen rekening hoefde te houden met mij en gewoon lekker van het festival moest genieten. Ik heb het hele festival niet één keer alleen ergens gezeten. Altijd ging er iemand mee met me. Ben ik ook weer super dankbaar voor.

Hoe kwamen jullie op het idee van de Vierdaagse?

Dit was gedurende een vriendenweekend. Tijdens een avondje gezelligheid, waarbij de nodige liters bier vloeiden, kwamen we op het idee om de Nijmeegse vierdaagse te lopen en daar het MS Fonds aan te koppelen. Het idee van het lopen kwam doordat ik zelf al een echte wandelaar was. Tobias en Koen niet zo, maar zij hebben dit door middel van veel trainen ook opgepakt.

Vond je het nog een goed idee toen je aan de start stond?

Eenmaal aan de start, tussen al die andere wandelaars en de enthousiaste toeschouwers, zeker. ’s Ochtends om 3.00 had ik wel lichte twijfels haha. Maar achteraf was dat het allemaal waard.

En op dag twee?

Nog steeds vol enthousiasme, omdat de eerste dag goed verlopen was. Alleen de laatste dag ’s ochtends was heel pittig. Ik had me op donderdagmiddag (de derde dag) verstapt en had een hele dikke enkel. Dus de vrijdag was op karakter, zullen we maar zeggen. Maar vanaf de laatste 5 km tot de finish ging het lopen vanzelf.

En de eindstreep? Hoe was dat?

Fantastisch. (tien) duizenden mensen langs de kant. Je wordt echt als helden onthaald. Een groot deel van onze vrienden waren ook afgereisd naar Nijmegen, alsmede onze ouders. Een ontzettend mooi moment. Vanaf dat moment haal je het vierdaagse kruisje op en leef je in een roes. Daarna uit eten geweest met onze vrienden en een lekker biertje gedronken. Dan komt de man met de hamer. We merkten alle drie dat we compleet gesloopt waren.

Al met al een fantastische ervaring. Hoewel de aandacht vaak naar mij uitgaat, is dit wel oprecht een groepsprestatie te noemen. Op moeilijke momenten hebben we er elkaar doorheen gesleept. Ook met de steun vanuit thuis hebben we deze enorme uitdaging volbracht. En daar zijn we trots op.